Tanımıyorum; ne o beni biliyor ne ben onu... Olasılık üzerine konuşmalar yapsaydık kendisiyle, kesinlikle %0 olurdu sonuç. Bilinmez bazı şeyler söylerdik ikimizde belki de anlamazdık neler söylediklerimizi. Deklanşöre dokunma sayısı 1, habersiz yakalanan kişi sayısı 0... Öyle olması için çabalamadım bile, sadece baktım ve çektim. Fotoğraf Amerika'dan. Newyork, times square... Büyük ihtimalle turist, elinde ki poşetten anlıyorum. Bir Amerikalı'nın elinde o poşetle sokaklarda dolaşacağını düşünemiyorum... Ama duruşunda ki rahatlık kuşkuya düşürmedi değil beni, kendimi... Beklediği şey her ne ise biraz canını sıkmış, yorum yaptığıma bakmayın sadece tahmin benimkisi... Bir isim vermeye çalışmadım fotoğrafa, newyorkgirl şeklinde kaydettim sadece bilgisayarıma. Amerikalı mı onuda bilmiyorum, aslında bilmekte istemiyorum. Bilsem bunu diyecek fırsatım olmazdı, bana bunu vermezdi bu cins-i latif...Neden düz durmamış, neden bu asillikte ki ivmeyi vücuduna vermiş tartışılır. Karşıya geçebilecek diye düşündüm ilk önce, bekledimde hatta ama geçmedi. O cizgilerle bir alıp veremediği olduğunu düşündüm ilkin; ama yok sanırsam. Bakın eğer bunun gibi bir anı yakalarsanız - ki bence dayanılmaz bir hafiflik yaratır bünyede - emin olun hiç teraddüt etmeyin ! Basın bilmem kaç kere, yanan poz olsun. Hıçkılıklar atın, çığlık yerine. Heyecandan olsun bu sefer ki, ben çektim diyebilesiniz diye. Poşette yazana gelince; "I Love Newyork" sanki süs gibi durmuş burda. benim için sadece detaydı ama onun için bilmem kaç kez almak istediği bir hediyenin sadece ambalajı olmuş, tıpkı üzerine giydiği deri ceketi gibi. Sahibine küs, bir o kadar da cüretkar. Alın koyun bir köşeye bunu... Araya girişte değil bu sefer ki; dökülen bilyeleri toplamaya çalışmak bir bakıma !
edit: 24.11.2008'den...
1 fikre tercüman olmuş:
öyle güzel yazılmış ki, okurken bir an için de olsa kadına aşık oldum.
Yorum Gönder
hani duşa girersin de su ısınana kadar geçen süre içinde yaşadığın üşüme vardır ya?
hahh işte o anlarda aklına takılan bir yorum olsun..